روانشناسی برای همه ، ارتباطات روانشناسان با یکدیگر ، مشاوره و آزمونهای روانی
آموزش توالت رفتن به کودک
آموزش توالت رفتن به کودک
تمام والدین با آموزش توالت رفتن به کودک روبرو می شوند ولی این که چگونه به کودک شروع توالت رفتن را آموزش دهند مشخص نیست. آموزش توالت رفتن به کودک و انتخاب شیوه های توالت رفتن به آنها, بیشتر به نگرش های فرهنگی و اجتماعی پدران و مادران بستگی دارد.
یکی از تکالیف مهم رشدی در کودکان نگه داشتن ادرار و مدفوع وآموزش توالت رفتن است. معمولا مسائل دفعی کودکان یکی از دقدقه های مهم دوران کودکی و عمده ترین نگرانی والدین می باشد. والدین معمولا ً برای توالت رفتن کودک نو پای خود از یک سالگی شروع به آموزش توالت رفتن می کنند و این آموزش تا دو و نیم سالگی ادامه پیدا می کند. تلاش والدین برای آموزش این امر بستگی به عوامل مختلفی همچون هوش, پختگی اجتماعی کودک نوپا, فرهنگ, تعاملات کودک و والدین و همچنین توانایی کودک در نگه داری مواد دفعی( مدفوع و ادرار) بستگی دارد.
طبق تحقیقات متعدد انجام شده در این راستا اکثر کودکان بین دو تا سه سالگی , توالت رفتن را آموزش می بینند و تقریبا ً تمام آنها تا چهار سالگی توالت رفتن را آموزش دیده اند. کودکان کم کم توانایی نگه داشتن مدفوع و ادرار را فرا می گیرند. بعضی والدین در آموزش توالت رفتن سهل گیر و بعضی دیگر برعکس سخت گیر می باشند. کودکان دوست ندارند توالت روند, به همین دلیل قشقرق راه می اندازند, خود و والدین را ناراحت می کنند. گاهی برای آنکه توالت نروند ادرار و مدفوع خود را نگه می دارند و رفتار های عجیب از خود نشان می دهند. کودکان با نرفتن به توالت می خواهند استقلال خود را به والدین نشان دهند. اسرار والدین به توالت رفتن برای کودک جالب است. والدین برای اینکه کودک به توالت بروند حاضرند هر کاری انجام دهند که این کار غلط است زیرا کودک از این کار سوء استفاده می کند و والد را تحت سلطه خود می گیرد.
کودکان نخست به کنترل مدفوع در شب و سپس در روز و بعد از آن به کنترل ادرار در روز و بعد در شب هنگام دست پیدا می کنند. گاهی هم در این کنترل یابی تغییراتی ایجاد شده و همزمان کنترل دفع را به دست می گیرند. دختر ها معمولا ً زود تر از پسر ها کنترل ادرار و مدفوع را یاد می گیرند.
کودکان از همان لحظه های نخست بعد از تولد , محتاج تر و خشک کردن هستند. کودکان معمولا ً در پانزده ماهگی نشان می دهند که شلوار خود را خیس کرده اند و از والدین می خواهند تا لباس انها را عوض کند. کودکان معمولا ً در حدود سه سالگی خودشان به توالت می روند و این موضوع رسش کودکان را نشان می دهد.
مادران برای آموزش توالت رفتن به کودکان خود ابتدا باید در طول روز پوشک را از کودک باز کنند مگر در هنگام خواب نیمروزی و یا خواب شب هنگام. استفاده از پوشک در طول روز کودک را گیج می کند و نمی گذارد که کودک عادت قدیمی خود یعنی دفع مدفوع در پوشک را فراموش و عادت جدید یعنی توالت رفتن را فرا گیرد. مادران باید در زمان آموزش توالت رفتن سعی کنند که لباس هایی تن کودکان خود کنند که راحت بتوانند آن را در آورده و به توالت روند. زمانی که کودک در طول روز موفق شود خود را خشک نگه دارد و گاهی در خواب نیم روزی یا شبانه خودش را خیس کند زمان حذف کامل پوشک فرا می رسد.
کودکان معمولا ً در برابر آموزش توالت رفتن مقاومت می کنند در این موارد بسته به سن کودک بهتر است آموزش را به تعویق بیندازیم. ظاهرا ً همه کودکانی که از توالت رفتن امتناع می کنند, توالت را با یک واقعه دردناک یا با فکر یا تجربه ای تهدید آمیز مثل ترس از افتادن در سوراخ توالت تداعی می شود. تا جایی که حاضر می شوند در پوشک بسته بندی شوند. والدین باید با کودک خود به توالت بروند و ترس از تنهایی و افتادن در توالت( در هنگام نشستن سر توالت دستان کودک را بگیرید) را برای او از بین ببرند و بعد از هر بار توالت رفتن کودک خود را تشویق کنند که توانسته این کار با با موفقیت انجان دهد. روان شناسان معتقدند که اگر کودکان چند بار با موفقیت توالت بروند , ترس از توالت رفتن برایشان حل می شود.
رفتن مدفوع و ادرار کودک در لباس هایش در صورتی اختلال محسوب می شود و نیاز به درمان لازم را دارد که کودک حداقل چهار سال داشته باشد و هنوز نتواند مدفوع خود را نگه دارد و در صورتی که پنج سال داشته و نتواند ادرار خود را نگه داشته و در لباس خود این کار را انجام دهد.
توصیه پایانی به والدین عزیز و دلسوز, از انتقاد و نتبیه کودک پرهیز نمایید و کودک را به تدریج به استفاده از توالت رفتن سوق دهید.
منابع:
سنجش و درمان مشکلات دوران کودکی, تالیف کارولین اس. شرودر و بتی ان. گوردون, ترجمه مهرداد فیروز بخت, نشر دانژه 1385